Wykorzystanie krajowych źródeł białka w żywieniu bydła mlecznego | DODR Wrocław

Koszty żywienia bydła to około ~70-75% kosztów produkcji. Tylko prawidłowe żywienie i utrzymanie krów umożliwia wykorzystanie ich genetycznie uwarunkowanych możliwości produkcyjnych. Jednym ze składników decydujących o wartości paszy jest białko. Ważna jest nie tylko ilość białka w paszy, ale także stopień jego degradacji w żwaczu oraz skład aminokwasowy i strawność jelitowa białka i aminokwasów przechodzących tranzytem przez żwacz.

Białko to najbardziej kosztowny komponent paszy dla zwierząt. Bezpieczeństwo białkowe jest ważnym elementem polityki gospodarczej każdego kraju. Niestety już w latach 90-tych ubiegłego wieku nastąpił wzrost importu poekstrakcyjnej śruty sojowej (PŚS), znacznie zmniejszenie powierzchni upraw roślin strączkowych (z 372 000 ha w 1989 roku do 64 000 ha w 2002 r.) i uzależnienie Polski i wielu innych krajów Unii Europejskiej (UE) od zagranicznych źródeł białka roślinnego. Dodatkowo, w 2001 roku Komisja Europejska wydała zakaz stosowania pasz pochodzenia zwierzęcego w żywieniu zwierząt, ze względu na niebezpieczeństwo przeniesienia zabójczych prionów na konsumentów. Obecność prionów była efektem stosowania mączek z chorych i padłych zwierząt. Wynikiem działania tych czynników był niedobór białka paszowego, a powstałe braki zostały uzupełnione głównie przez importowaną poekstrakcyjną śrutę sojową. Niemal 100% importowanej do Polski PŚS pochodzi z soi modyfikowanej genetycznie.