Integrowana ochrona kukurydzy – choroby

W integrowanych metodach uprawy kukurydzy preferowane są metody mechaniczne z jak najmniejszym udziałem metod chemicznych. O wyborze metody decyduje m.in. wielkość plantacji, koszty i techniczne możliwości wykonania wybranej metody ochrony.

Kukurydzy w Polsce zagraża około 400 patogenów, które są odpowiedzialne za rozwój wielu chorób. Najliczniejszą, a zarazem najgroźniejszą grupę stanowią grzyby patogeniczne.

W ostatnich latach coraz większą uwagę zwraca się również na wirusy oraz bakterie patogeniczne mogące porażać rośliny kukurydzy. Część może być aktywnie przenoszona przez wektory owadzie.

Choroby kukurydzy w warunkach sprzyjających ich rozwojowi mogą prowadzić do bezpośrednich strat plonu ziarna szacowanych w skali kraju na około 10–15%. Znacznie poważniejsze są straty pośrednie, związane ze spadkiem jakości produktu finalnego lub surowca do dalszego przerobu, w tym możliwością jego skażenia przez mikotoskyny. Poziom zawartości mikotoksyn m.in. w ziarnie oraz w produktach wytwarzanych z kukurydzy jest poddawany rygorystycznej kontroli.

Wiele sprawców chorób zimuje w glebie i w resztkach pożniwnych kukurydzy. Stadia przetrwalnikowe niektórych patogenów zachowują żywotność do kilku lat, dlatego tak ważne jest stosowanie płodozmianu.

Decyzja o wykonaniu zabiegu chemicznego powinna zostać podjęta na podstawie progów ekonomicznej szkodliwości, czyli takiego nasilenia szkodnika, przy którym wartość spodziewanej straty w plonie jest wyższa od łącznych kosztów zabiegów.

Progi ekonomicznej szkodliwości agrofagów są jednym z najważniejszych oraz najtrudniejszych do określenia aspektów chemicznej ochrony roślin. Wartości progu szkodliwości nie można też traktować jednoznacznie.

W zależności od fazy rozwoju rośliny, warunków klimatycznych czy występowania wrogów naturalnych, wartość progu szkodliwości może ulec zmianie. Progi ekonomicznej szkodliwości służą jedynie jako pomoc przy podejmowaniu decyzji, ale nie mogą być jedynym kryterium.